Om de kans op volledig en blijvend herstel te vergroten, is het belangrijk om te weten dat een bepaalde mate van hooggevoeligheid en trauma de belangrijkste factoren zijn voor het ontwikkelen van iedere complexe stoornis (CS). Elke CS kanjer* is dan ook in bepaalde mate hooggevoelig. En bij iedere CS-kanjer speelt er (op de achtergrond) een bepaald onverwerkt trauma.
Dit kan zowel bewust als onbewust trauma zijn en het hoeft ook niet altijd heel groots en meeslepend te zijn. Trauma heeft namelijk niets te maken met de gebeurtenis zelf, maar met de prikkels die jouw zenuwstelsel niet heeft kunnen verwerken tijdens die gebeurtenis. De onverwerkte prikkels worden dan opgeslagen in het lichaam en uiteindelijk kunnen daardoor diverse klachten ontstaan.
Er zijn in de loop van de tijd verschillende methodieken ontstaan om trauma te kunnen verwerken en ik verdiep mij daarin al bijna mijn gehele leven. Enerzijds had het mijn interesse en anderzijds was het ook heel hard nodig.
Door de onveilige hechting vanaf mijn geboorte, een verleden van satanisch ritueel kindermisbruik en jarenlange emotionele en fysieke mishandeling en verwaarlozing wist ik dat ik geen goede verbinding meer met mijn lichaam had.
Ik kon dan ook niet voelen wat er nog allemaal aan onverwerkte prikkels (beelden, geluiden, emoties en gevoelens) in mijn lichaam lag opgeslagen, maar ik ervaarde wel steeds meer klachten en beperkingen.
Mijn jarenlange zoektocht naar de juiste vorm van traumaverwerking begon bij het RIAGG (de voorloper van de GGZ Jeugdzorg), ik was toen 13. Ik deed daar mijn verhaal en de psychotherapeut was in shock. Hij kon het niet aan om mij te behandelen. Dit was niet de eerste keer dat ik zoiets ervaarde als ik iets over mijn verleden deelde en besloot er vanaf dat moment anderen niet meer mee te belasten.
Ik kreeg een andere therapeut toegewezen en deze constateerde na een paar gesprekken dat ik een heftig verleden had gehad, maar dat ik alles zo goed als had verwerkt. Hij baseerde dat op het feit dat ik geen schuldgevoel of schaamte voelde over mijn verleden en dat ik er goed over kon praten. Mijn dossier werd gesloten.
Ze vroegen mij echter wel of ik een gespreksgroep voor kinderen en jonge pubers wilde leiden, omdat ik als “herstelde” lotgenoot vertrouwen uitstraalde en veiligheid kon bieden waardoor anderen zich ook kwetsbaar durfden op te stellen.
En zo begon ik (onbewust) op mijn 13e al mijn eerste coachgroep. Dit ging een tijd goed totdat ik ziekte van pfeiffer kreeg (wat nu een uiting van het epstein barrvirus blijkt te zijn) en maanden lang alleen maar op bed heb gelegen.
Het RIAGG was trouwens super blij met mij want met de pubers uit de lotgenotengroep ging het steeds beter. Maar met mij ging het steeds slechter. Wist ik veel dat ik een empaat was en alle zware en negatieve energie van de lotgenoten als een spons opzoog in mijn eigen systeem. Dit alles ging dus ten koste van mijn eigen gezondheid.
In de tijd dat ik veel op bed lag las ik allerlei boeken over de 2e wereldoorlog. Vooral de verhalen over de “jappenkampen” hadden mijn interesse. Al mijn (stief)opa’s en oma’s hadden een oorlogstrauma. Ondanks dat ze daar met niemand over wilden praten, deelden zij hun verhalen wel altijd met mij.
Zo heeft mijn opa in Nederlands Indië gevochten en ik heb een stiefoma gehad die daar oorspronkelijk vandaan kwam. Hun verhalen waren het meest intens. Maar ook de verhalen over de oorlog hier in Nederland waren schrijnend. Mijn andere opa zat bij het verzet en een stiefopa heeft Joodse onderduikers in huis gehad. Vanaf ongeveer mijn 5e kreeg ik verhalen vol geweld, seksueel misbruik, wantrouwen, onveiligheid en verraad te horen.
Inmiddels begrijp ik waarom zij deze intense verhalen met mij deelden, want door mijn empaatgave kon ik al die heftige energieën voor hen transformeren. Zij raakten daardoor steeds wat meer verlicht van hun trauma’s.
Dit voorbeeld is een soort rode draad door mijn leven geweest. Doordat ik mij niet bewust was van mijn empaat zijn en mijn eigen trauma onderdrukte, kon ik er voor anderen zijn. Het ging alleen wel allemaal ten koste van mezelf. Dit kwam doordat mijn eigen systeem al ontregeld was door mijn verleden en het feit dat ik empaat ben en mijn zenuwstelsel daardoor veel gevoeliger is afgesteld.
Herkenbaar?
Het is dus ook voor jou, als CS kanjer, heel belangrijk je te realiseren dat je in bepaalde mate hooggevoelig dan wel empaat bent. Daardoor komen prikkels veel harder bij je binnen. Dit heeft een veel groter effect op jouw systeem, alsook op jouw herstelproces, dan je wellicht ooit hebt gedacht.
Het is dus enorm belangrijk, als je blijvend wilt herstellen van jouw klachten en beperkingen, dat je stap voor stap (zonder het te forceren) jouw eigen trauma gaat verwerken. Daarnaast is het essentieel dat je op een helpende manier leert omgaan met jouw mate van hooggevoeligheid. Zodat jij de kans op een blijvend herstel kunt vergroten en je jezelf hiermee het proces volledig kunt gunnen.
Wil je hier hulp bij? Kijk dan naar de mogelijkheden die wij bieden met ons jaartraject.
*Deze liefdevolle term is bedacht door de mensen uit ons groepstraject voor alle mensen die te maken hebben met een complexe stoornis (CS) zoals conversiestoornis/FNS, CVS/ME, POTS, fibromyalgie, ziekte van lyme, long covid, auto-immuunziekten zoals SLE en reuma, SOLK, ALK, PTSS, angst- en aanpassingsstoornissen etc.