Als je denkt dat deze termen alleen in militaire dienst voorkomen, dan moeten we je helaas teleurstellen. Want als je in aanmerking wilt komen voor een regulier behandelingstraject voor je conversiestoornis / FNS (functionele neurologische stoornis), dan krijg je hier ook mee te maken.
In onze lotgenotengroep horen we regelmatig de lange wachttijden van de reguliere instanties voorbijkomen. Vaak is er al een lange periode van diverse medische onderzoeken achter de rug voordat uiteindelijk de diagnose conversiestoornis of FNS wordt gesteld. En dan weet je eindelijk wat je mankeert en krijg je te horen dat je nog maanden moet wachten op een intakegesprek voor een behandeling.
Zo’n intakegesprek zorgt voor behoorlijk wat spanning:
Dit is nog maar een kleine greep van de zorgen die we dagelijks voorbij zien komen.
Na maanden wachten in onzekerheid en spanning mag je eindelijk op intake. Je vertelt je verhaal, geeft aan wat de huidige stand van zaken is (want de informatie op de verwijzing van de huisarts is inmiddels al achterhaald) en je beantwoordt een aantal standaardvragen. Dan volgt vaak na een maand het tweede intakegesprek en krijg je na twee weken de uitslag.
“Nee, dat lijkt mij logisch. Als ik dat wél was geweest had ik niet zo dringend hulp nodig gehad. Ik heb conversiestoornis / FNS. Ik weet niet hoe mijn herstelproces verloopt en ik kan ook niet van tevoren inschatten welke klachten ik krijg.”
Eén van de eisen is dat je zowel fysiek (lichamelijk) als mentaal (geestelijk) belastbaar bent. Als je te kwetsbaar bent word je al snel afgewezen en als je regelmatig te veel lichamelijke klachten hebt is de kans ook groot dat je niet in aanmerking komt voor een behandeling. De reden: angst dat het traject voor jou te zwaar is en jouw situatie daardoor zal verslechteren.
“Hoezo te goed?! Ik heb een conversiestoornis / FNS. Mijn hele leven staat op z’n kop. Ik heb klachten die mij beperken in alles wat ik wil doen. Ik moet mijn leven erop aanpassen en alles wat ik plan is onder voorbehoud, omdat ik nooit van tevoren weet hoe mijn dag verloopt en wat ik wel en niet kan. En dat beoordelen jullie als TE GOED?!”
Ja ook dat komt vaker voor dan je in eerste instantie verwacht. Je zou denken dat als de eis “mentale en fysieke belastbaarheid” is je daarop nooit afgewezen kan worden. Maar in de praktijk blijkt dit toch een reële mogelijkheid te zijn.
Bij de meeste CS kanjers (deze liefdevolle term is bedacht door de mensen uit ons groepstraject) komt deze afwijzing keihard aan. Sommige verliezen al hun hoop op herstel, er ontstaan depressieve gevoelens, angst, boosheid, verdriet, frustratie, machteloosheid….en dit zijn stuk voor stuk “triggers” die ook weer conversiestoornis / FNS klachten kunnen oproepen.
En wat doe jij? Geef je het op? Of kijk je welke mogelijkheden er nog meer zijn. En nog belangrijker: neem jij je eigen verantwoordelijkheid voor je herstel en ga je onderzoeken wat je er zelf aan kunt doen? Laat het ons weten onder deze post. Vind je dat nog niet zo gemakkelijk en wil je wel graag je verhaal kwijt? Stuur ons dat gerust een e-mail, we staan graag voor je klaar!