Het herstelproces gaat met ups en downs en daar hoort ook terugval bij. Maar hoe erg is eigenlijk een terugval?
Dat verschilt natuurlijk van mens tot mens, maar het hangt er ook vanaf hoe je ernaar kijkt. En ook de consequenties van een terugval spelen hierbij een rol.
Als je op een helpende manier kunt omgaan met een terugval, dan kun je er enorm veel van leren en is het een eigenlijk een waardevol onderdeel van je herstelproces. Maar als je het ziet als een verergering van je conversiestoornis / FNS (functionele neurologische stoornis), dan kan het ook een blokkade in je herstel vormen waar je maar moeilijk doorheen komt.
Hoe je er ook mee omgaat een terugval heeft altijd impact. Maar je bepaalt zelf of deze impact een positieve of een negatieve weerslag heeft op jouw herstel. Dit hangt af van een aantal factoren die ik in dit blog zal bespreken. Voor we hier verder op doorgaan wil ik eerst even terug naar het begin.
Als je al eens eerder een terugval hebt gehad stel jezelf dan eens de vraag:
“Wat is voor mij een terugval?”
Is dat verergering van klachten, verandering van klachten, mentale problemen, stilstand in het herstelproces of iets anders? Pas als je voor jezelf helder hebt wat voor jou een terugval is, kun je je er bewust van worden wanneer je met een terugval te maken hebt.
Een terugval bestaat uit verschillende fases:
Als je kijkt naar de fase voorafgaand aan een terugval, dan is het helpend om inzicht te krijgen in de mogelijke oorzaken van jouw terugval. Veel voorkomende oorzaken zijn onder andere:
Daarnaast is het ook belangrijk om te kijken hoe je met de oorzaken van jouw terugval omgaat. Hoe meer inzicht je hierin krijgt hoe duidelijker het wordt wat je kunt veranderen om een (heftige) terugval te voorkomen.
Tijdens een terugval krijg je te maken met weer 3 fases:
Als je beseft dat je in een terugval zit, dan heeft het geen zin om je daartegen te verzetten. Verzetten werkt namelijk altijd averechts. Het meest helpende is accepteren dat het voor nu zo is. Als accepteren voor jou nog een stap te ver is, probeer dan zelfcompassie toe te passen. Met begrip voor jezelf kom je al een heel eind.
Als het je gelukt is om te accepteren dat je in een terugval zit, kom je in de volgende fase: behoefte. Ga bij jezelf na waar jij op dat moment behoefte aan hebt. Jouw behoeftes zijn op dat moment jouw enige prioriteit. Natuurlijk kun je ook de keuze maken om dit niet te doen, maar dan zal de terugval alleen maar langer duren en/of verergeren. Je lichaam geeft met de terugval namelijk een hele duidelijke grens aan en als je daar niet voldoende naar luistert, dan komt je lichaam nog meer in opstand. En hoe je het ook went of keert, jouw lichaam wint altijd.
Het is dus belangrijk om te kunnen voelen waar jij behoefte aan hebt. Dat kan nog wel eens een uitdaging zijn bij vele CS-kanjers (deze term is liefdevol bedacht door de mensen uit ons groepstraject).
Als je voldoende hebt voldaan aan je behoeftes en je merkt dat het langzaam iets beter met je gaat, dan zit je in de laatste fase: Veerkracht. In deze fase ga je je herstelproces weer stap voor stap oppakken.
Ook vertrouwen speelt hierbij een belangrijke rol. Hoe meer vertrouwen je hebt in jezelf, je lichaam en je herstelproces, hoe meer veerkracht je opbouwt.
Na afloop van de terugval
En als je eenmaal je herstelproces weer hebt opgepakt dan is het tijd om te reflecteren op de terugval. Dit doe je dus in de fase na afloop van de terugval. Door te reflecteren kom je tot inzichten hoe je een terugval kunt voorkomen, weet je wat er wel/niet helpend is voor jou tijdens een terugval en ook welke stappen je kunt zetten om je herstelproces uiteindelijk weer op te pakken. En daar kun je dan eventueel je voorbereidingen voor treffen.