Ik weet het nog zó goed toen ik voor de 2e keer een teen brak. Volgens mijn huisarts was het heel onverstandig dat ik er een middag mee had doorgelopen, terwijl ik het al een hele verbetering vond ten opzichte van een paar jaar daarvoor. Want toen onderdrukte ik twee weken de pijn… Met alle gevolgen van dien. Poeh, over hard voor jezelf gesproken…
Misschien heb jij niet ooit eens 2 weken met een gebroken teen rondgelopen, maar herken je je wel in een van onderstaande situaties:
Schuldgevoel, verantwoordelijkheidsgevoel, schaamte, vinden dat iets zo hoort, oordelen over jezelf… het zijn allemaal triggers waarmee je de signalen van je lichaam onderdrukt. Met bijkomende gevolgen.
Hoe vaak ben jij boos op jezelf, op je lichaam, op je klachten en je ziekte? En hoe ga je daarmee om?
Blijf je er in hangen en versterk je daarmee je emotie?
Onderdruk je alles en ga je gewoon door?
Of kun je het (steeds beter) accepteren, het met een beetje humor bekijken en doe je een stapje terug?
Met andere woorden: hoe hard ben jij voor jezelf? En wat levert je dat op?
Beantwoord deze vragen eens heel eerlijk voor jezelf. En ga vervolgens voor jezelf na hoe het met de zachtkracht voor jezelf is gesteld.
Zonder oordeel, uiteraard, want je wist (nog) niet beter.
En tot slot, nu je wel (al een beetje) beter weet, wat ga je nu aan doen? Wat is jouw eerstvolgende stap? De eerstvolgende stap op weg naar volledig herstel?
Vind je dat nu nog niet zo gemakkelijk, dan mag je altijd onze hulp inschakelen. Daarvoor kun je heel gemakkelijk contact met ons opnemen via het contactformulier. We staan graag voor je klaar!