Zelfvertrouwen… als je conversiestoornis of FNS (functionele neurologische stoornis) hebt, dan is dat wel een dingetje. De letterlijke betekenis van zelfvertrouwen is ‘vertrouwen in jezelf hebben’. Maar hoe kun je op jezelf vertrouwen als je ’s morgens niet weet hoe je op staat?
Doen mijn benen het vandaag wel of zak ik er door heen? Kan ik met anderen praten of weigert mijn spraak? Ik heb vanmiddag een gesprek met de Arboarts maar doet mijn spraak het dan wel? Neem ik dan wel alles op wat hij zegt? Ik was er echt een kei in om mezelf in tien minuten tienduizend van dit soort vragen stellen.
Door de klachten die conversiestoornis of FNS met zich meebrengen, kun je heel snel het vertrouwen in je lichaam of zelfs je zelfvertrouwen kwijt raken. Het laat je letterlijk in de steek.
Tijdens mijn herstel kwam ik zelf tot het besef dat ik jaren daarvoor, voordat de diagnose werd gesteld, mijn lichaam al in de steek had gelaten. Ik negeerde de signalen finaal. Het begon al in mijn puberteit met hyperventilatie en later ben ik tot twee keer aan toe in een burn-out beland.
Op een gegeven moment had ik ook RSI in mijn arm. En ik dacht toen “Mwoah, als ik de dossiermappen nu op de arm schuif die ik niet kan gebruiken dan kan ik nog wel steeds kopieën maken”, (ja, ja ik kom nog uit het fax- en kopieertijdperk 😅). Ook met één hand typen ging prima vond ik en met de telefoon geklemd tussen mijn schouder en hoofd kon ik ook telefoneren. Ik was dus prima in staat om te werken.
Tot het moment dat mijn nek zeer ging doen. En, je raadt het vast wel, ook mijn andere arm ging pijn doen. Dat was voor mij het punt om mij ziek te melden. Ik vond dat echt verschrikkelijk! En het vertrouwen in mijn lichaam was ik ook kwijt.
Ik zat thuis en dacht “Hoe kan ik weer zo snel mogelijk aan het werk”. Mijn loyaliteit was iets te ver doorgeslagen. Ik had me beter af kunnen vragen wat mijn lichaam mij wilde vertellen. Wat ik anders kon doen. Maar nee, ik pleegde roofbouw op mezelf. Daarnaast sliep ik ook slecht en was ik ervan overtuigd dat ik niet moest lullen maar poetsen. Een goed bedoeld advies misschien maar voor mij absoluut niet helpend.
Het vertrouwen in mijn lichaam was tot een nulpunt gedaald. Het was nodig om dat weer op te bouwen. Maar hoe??
Inmiddels weet ik dat vertrouwen opbouwen met kleine stapjes vooruit gaat en af en toe een stapje achteruit. Door te leren luisteren naar je lichaam ga je de signalen herkennen. Op het moment dat je de signalen leert (h)erkennen mag je een andere keus maken.
Maak je de keuze om te blijven doen wat je altijd deed: keihard zijn voor jezelf en je overal doorheen pushen? Of maak je een andere keuze: ga je voor mildheid, compassie en zachtheid?
Welke keuze klinkt jou beter in je oren?
Even terug naar die afspraak die ik met de Arboarts had. Ik was bang dat mijn geheugen en spraak niet mee zouden werken tijdens het gesprek. Ik was daar heilig van overtuigd. En wat bleek tijdens het gesprek ? Ik kon mij inderdaad niet focussen en kwam ook niet goed uit mijn woorden. Ik zei heel andere dingen dan ik dacht dat ik had gezegd.
Gelukkig was Corine toentertijd mijn coach en besprak ik deze situatie met haar. Ik stelde me altijd tig duizend vragen over hoe/waarom/wat als… etc. En Corine stelde mij slechts één vraag:
“Lieve Bren hoe kun je dit de volgende keer anders doen? Op een voor jou helpende manier en met zo min mogelijk stress opbouw?”
Oei, daar had ik niet direct een antwoord op. Toch kwam het antwoord vanuit mijzelf.
Bij een volgende afspraak bij de Arboarts vroeg ik namelijk om hulp. Deze afspraak was dit keer niet telefonisch, nee ik moest naar de arts toe. Dat was een hele uitdaging. Niet alleen fysiek gezien om daar te komen, maar ook mentaal en emotioneel. Want hè, het ging wel over mijn baan die ik niet meer kon uitvoeren.
Ik heb een vriendin gevraagd mee te gaan. Zij was van alles op de hoogte. Zij was mijn spreekbuis tijdens het gesprek met de Arboarts. Na tien minuten zei mijn vriendin al tegen de arts: “Kijk, ze is al uitgecheckt. Ze volgt het niet meer.”
Ik was zó dankbaar voor haar en haar hulp! Ik kon het loslaten en het er te laten zijn. Ik moest niets, omdat ik hulp had gevraagd en zij mijn spreekbuis was.
Op deze manier heb ik kleine stappen gezet in het omdenken van situaties én zeker ook in het opbouwen van vertrouwen. Bij een volgend “lastig” gesprek kwam ik al beter uit mijn woorden en kon ik het gesprek ook al iets langer volgen.
Wil jij ook meer zelfvertrouwen opbouwen? Weet dan, dat je vooral meer zelfvertrouwen krijgt door het opdoen van positieve ervaringen. Maak er voor jezelf een uitdaging van (of nodig jezelf uit) om de kleine stapjes die je zet, jouw positieve ervaringen dus, als een succes te zien. Vier deze! Zo uitgebreid als mogelijk is. Want door op die manier met de stapjes vooruit en positieve ervaringen om te gaan, raakt ook je brein hiervan overtuigd.
Op die manier kun je het vertrouwen steeds verder op bouwen.
Dit is het succesverhaal van Brenda – één van onze CS kanjers die de CS Reset heeft gedaan.